Wczoraj i dzisiaj przypadają tak piękne Święta: Dzień Babci i Dzień Dziadka.
Każdy z nas miał lub ma swoją babcię i dziadka. Są oni przez nas bardzo kochani. Dlaczego? Bo to oni wychowali naszą mamę i naszego tatę. Oni cieszyli się bardzo ze swoich dzieci, ale gdy na świat przyszły wnuczęta, to dziadkowie swoją szczególną miłością obdarzyli właśnie ich.
I może się zdarzyć nawet tak, że mama powie: „Gdy ja byłam mała, to tata nie nosił mnie na rękach, ale wnuczki to
z kolan nie spuści”. Tak to właśnie już jest w życiu. Bo to dziadkowie opowiadają swoim wnuczętom o tylu cudownych rzeczach, czytają dobre książki, uczą modlitwy, modlą się w ich intencji, prowadzą do kościoła i na różne zajęcia; pokazują, uczą, chwalą, kibicują i są zawsze przy nich obecni.
Nasi dziadkowie, niejednokrotnie w życiu, przeszli tak wiele trudności. Teraz, często chorzy, też nie chcą być dla innych ciężarem. Pragną ciszy i bliskości drugiej osoby.
Pamiętajmy więc o ich Święcie. Podziękujmy im za wszystko. Jeżeli są daleko, to warto napisać wiadomość do babci
i dziadka. Oni bardzo czekają. Powiedzmy im, że ich kochamy i żeby żyli jeszcze długo. Aż my zostaniemy babcią
i dziadkiem.
Babcia i dziadek przekazują nam życiową mądrość, którą zdobywali przez długie lata swojego - jakże nieraz ciężkiego - życia.
Doceńmy ich rolę w naszym życiu. Papież Franciszek podkreślił: „Po raz pierwszy usłyszałem przesłanie chrześcijańskie właśnie od tej kobiety, od mojej babci!”.
Ela